En máis dun parágrafo, “Parrafada” gastronómica (aínda que no volG veña “Parrafeo”)

- Non podo máis… é que saber sabe ás pedras…pero non podo máis, de verdade. Non podo e acabouse.
- Non podo máis, non podo máis. Non podo máis voucho dar eu a ti! Que comes máis cos ollos que coa boca!
- Eu creo que xa vou ben acomerada, en serio. Despois resulta que temos os colesteroles altos e a médica de cabeceira ponnos a réxime… que tamén…debe ter o demo no corpo. E loh, non queres saber que trata a todo o mundo de obeso? Logo, logo, viches cousa ao paso? Esa, dígoche eu, que non é ben dada… ou nos quere a todos anoréxicos. Nin tanto nin tan pouco!
- Iso, ti cámbiame de tema…

Clásicos

- Hoxe recordei de madrugada coa mesma música na cabeza, seguido, seguido…coma se dun bucle se tratase.
- “Don Quijote de la Mancha come un huevo” …
Acórdaste? Mira a ver como é que segue

- “Don Quijote de la Mancha come un huevo y no se mancha; come dos y se escarrancha!” A min pásanseme as cousas pero de todo aínda non me esquezo.

- Ai si! Era así. Se non me fas o acordo sigo todo o día coa música esa!

die Teilnehmerin

Un día ela cabreouse moito. Era a única con vontade de botar unha man para pintar unha cancela e o que pasou foi que alguén pintar pintou... pero o canelo: emais ben pintado!! O tío dixéralle que se tiña que pararse con ela para lle ensinar era perder o tempo; que era mellor facelo ca mandalo!

E así é que TOOOODO o ten que facer el. Como non o ha de ter que facer- pregúntase ela- se o tal individuo non é quen de delegar tarefas? E este non se decatou de que mentres el estaba taaaan ocupaaado e rumiando que só un traballa, que os irmáns da rapaza (que eran os que el buscaba) estaban nomais que ás súas... a única voluntaria estaba ociosa... cando podería estar axudando.

A educación colaborativa de cooperación e traballo en grupo é, polo visto, algo máis recente... e o machismo aínda hoxe segue campando ás súas anchas.

Blogues en galego