Política e Felicidade

O que puido ter chovido...

Puf! Como pasa o tempo de rápido: son unha persoa enleada non sei con que cousas; en cada silva do camiño préndome [na urbe ten sentido metafórico: outro xeito de entendelo non sería posible]. Hai xente que di "que vella/o vou"... "e que pouco me queixo" -engade algunha. Pola contra, eu son pouco consciente da miña idade, vivo cansa nunha xuventude permanente por imperativo dos tempos grazas á inestabilidade laboral e económica; á deslocalización humana que carga caracolescamente coa-casa-ao-lombo-en-mudanzas-imposibles E así é que, a cada paso, proliferan lombos chepudos de olladas que tocan o chan e mancan os cotelos coa grava dos camiños. Hoxe a vida é unha adaptación constante... e, porén, todo semella estanco para non mudar. Cada vez máis xente pasa frío á intemperie dos caixeiros mentres a dereita gaña as eleccións.

Canículas de agosto e Xogos Olímpicos 2012

O desarranxo intestinal terá que ver cos cambios de temperatura destes días, supoño. Aínda que non teña nada de interesante, díxeno igualmente. Cambiando de asunto, o outro día vin a inauguración dos Xogos Olímpicos 2012 no salón coa miña avoa; ela dicíame "hai tantas cabezas coma areas no areal" e tiña razón. Tamén comentou que había "máis homes ca mulleres" e que "cada país tiña seu traxe" e como farían para, entre tanta xente como alí había, non repetir modelo.

O Paro

Hoxe o meu amigo Braulio comentoume, coma sempre, algo interesante: "O paro, sabes a quen beneficia? Beneficia ao CAPITAL. Por que? Porque a xente traballa máis horas por menos diñeiro por medo ao despedimento." Tamén me comentou que a principios do XX se reducira a xornada laboral en todos os lugares a 40 horas semanais, pero que chegou un momento que o tal CAPITAL dixo "Ata aquí" e entón agora volve falarse de máis horas e de xubilacións a idades maiores (mentres o paro xuvenil aumenta)e neste punto da historia xa me perdo e nada me ten sentido.

Sigo coas músicas

Estamos a 40 de maio e pasei frío estes días: hoxe tamén. Tiven a crise dunha indecisión no "ecuador da vida"... Se lese a letra pequena evitaba algunhas bagullas e o contaxio desa tristura a unha das persoas que máis quero: grazas polo teu apoio, o teu ombreiro e os abrazos que me dás. Unha tal Jacinta gravou en Cataluña o EP titulado "Jacinta canta en lingua galega" que foi publicado no 1967 por Edigsa EGCM2 - Galaxia.

Dança da Solidão

Día de soidades... non sei a causa...

O mes das flores

O día das Letras quedou atrás... Din que non tivo moita publicidade neste ano o homenaxeado, Valentín Paz Andrade. No autobús non regalaban nada, nin un poema. Foi unha mañá de actos e manifestacións e ofrendas. E unha tarde de descanso físico e reflexións. Debo atopar un traballo antes de que as reflexións invadan de todo a miña vida. Saudiños.

Domingo primaveral

E mira que onte parecía que se ía desprender a chover... o ceo estaba negro negro negrísimo, viña unha calor de treboada -desa de moscas con ás. Pero apurrou as nubes namais. Coma quen apurra un can manso.

Catro gotas que serviron para respirar o pó remexido do chan. U-lo arrecendo da terra mollada? Xa nin me acorda con esta seca, con este inverno-primavera atípicos.

As estacións xa non son o que eran, poida que sexan menos agora; poida que algunha marchase ou decidise ir de vacacións. Se cadra volve en xullo, ao revés da xente. Ben, o importante é que volva, que a botamos moito en falta aquí, entre o ceboliño esgorecido.

Que vai ser da miña vida [coma a de tant@s]

Levo unha ducia de días sen traballo remunerado... Que facer teño bastante, non penses, o caso é ter ghana. E a excusa do tempo xa non vale, por moito que pareza que os minutos teñen ás ou turbo ou teletransporte.

Fraseoloxía Visual

---------------------------------oooOOooo




Estas Fraseoloxías Visuais creounas o Servizo de Normalización Lingüística da Universidade de Santiago de Compostela.
Parabéns!

máis agasallos da miña amiga creativa

Comezo o ano artisticamente:

... en breve máis, pero non mellor, porque é imposible ;-)